Rozdział 8 - "Nie tylko ja cierpię"

W szpitalu świętego Tomasza codziennie rozgrywały się ludzkie dramaty i szczęścia. W placówce pracowały pielęgniarki , które czuwały nad pacjentami niemal jak anioły oraz lekarze , którzy byli cudotwórcami. Większość z nich stała właśnie przed łóżkiem pacjentki przywiezionej dziś przed południem. Stali tam i nie wiedzieli , co zrobić. Zawsze choć jeden z nich miał jakiś pomysł , tym razem jednak było inaczej. Pacjentka była w krytycznym stanie. Nie oddychała samodzielnie , była podłączona do kroplówki , a organizm odporny był na każdy lek , który podawano. Lekarze wyszli z sali z ponurymi minami. W pomieszczeniu pozostały trzy osoby  - na łóżku obok pacjentki leżał chłopak z burzą brązowych loków na głowie , w kącie sali siedział blondyn z niebieskimi oczami oraz brunetka z zapuchniętą od płaczu buzią. W sali trwała cisza , słychać było tylko pikanie kardiografu. Tę ciszę przerwała brunetka.
Z perspektywy Nialla
-Ona nie odejdzie , prawda ? - szepnęła Faith spuszczając głowę.
Znałem odpowiedź , otworzyłem usta i spojrzałem na brunetkę. Jej oczy były zaczerwienione , na twarzy nie było ani grama makijażu , włosy były nie uczesane. Nie znałem zbyt dobrze Faith , ale zawsze kiedy się spotykaliśmy była idealnie umalowana i uczesana , a stroje miała od najlepszych projektantów. Dziś była ubrana w zwykłe dresy , wyglądała na załamaną. Wiedziałem , że zna się z Aną od pięciu lat. Złapałem ją za rękę i rzekłem:
-Nie odejdzie , obiecuję.
Brunetka oparła czoło o moje umięśnione ramię i zaczęła płakać. Nigdy jeszcze czegoś takiego nie przeżyłem , więc nie wiedziałem co mam robić. Podniosłem ręce i przytuliłem ją. Gdy Faith płakała w moich ramionach doszła do mnie myśl , że nie jestem sam , że nie tylko ja cierpię. Wtuliłem twarz w jej włosy , wziąłem głęboki oddech i poczułem zapach wiśni. Przypomniał mi się dzień , w którym spotkałem Annę. Harry miał przyprowadzić do domu swoją nową dziewczynę. Liam , Louis oraz Zayn wpisywali w wyszukiwarce internetowej jej imię , by dowiedzieć się czy czasami nie jest jakąś supermodelką. Eleanor , Danielle i Perrie starały się sprawdzić czy Ana nie jest dla nich konkurencją , wypytując o nią Harrego , a ja byłem przekonany , że będzie to kolejna farbowana blondynka z toną makijażu na twarzy , jakie to miał zwyczaj przyprowadzać. Zadzwonił dzwonek. Wszyscy stanęli na równe nogi. Styles podszedł do drzwi i otworzył je. Stała w nich Anna. Wydawało mi się , że jestem w niebie i zobaczyłem anioła. Summers była całkowitym przeciwieństwem dotychczasowych partnerek Hazzy - jej włosy nie był farbowane , nie była prawie pomalowana i nie miała kusej sukienki , za to ubraną miała sukienkę ze skórki węża z Bershki , a do tego wysokie buty Stradivarius. Wyglądała przepięknie , nigdy nie widziałem piękniejszej dziewczyny. Eleanor , Perrie i Danielle zaczęły piszczeć i pobiegły przywitać się z Aną. Spojrzałem na Payne'a , Tomlinsona oraz Malika , wszyscy troje podnieśli brwi , byli pod wrażeniem , ale przecież mieli własne partnerki , które według nich były najładniejszymi kobietami świata. Kiedy Anna przywitała się z nami , poszliśmy na podwórko , gdzie czekał na nas piknik. Na zielonej trawie rozłożonych zostało pięć koców. Każdy usiadł na własnym. Zaczęliśmy jeść. Zayn z Perrie położyli się , by oglądać obłoki , Louis wraz z Eleanor miziali się , Liam z Danielle karmili się nawzajem , a Anna z Hazzą szeptali sobie coś do uszu. Czułem się jak idiota. Wstałem i wyszedłem czując na sobie wzrok wszystkich zebranych. Wziąłem gitarę z salonu i poszedłem do lasku niedaleko naszego domu. Zawsze udawałem się tam , gdy nie czułem się pewnie. Kiedy doszedłem , usiadłem na ławce i zacząłem zastanawiać się dlaczego nie mam dziewczyny. Czy nie jestem tak przystojny , jak reszta boybandu ? Czy nie jestem dość miły ? Staram się za każdym razem ustępować miejsca starszym panią w autobusach i otwierać drzwi przed dziewczynami. Może nie chodziło o to , może chodzi o to że nie jestem wart niczyjej miłości ? Byłem beznadziejny w porównaniu do innych chłopaków. Nigdy nie byłem sexowny jak Harry , zabawny niczym Lou , kochany jak Liam ani niegrzeczny jak Malik.
-Nie chciałam cię zdenerwować.
Uniosłem głowę. Stała nade mną jakaś białogłowa , nie mogłem stwierdzić ponieważ moje oczy był załzawione. Zamrugałem kilka razy. Była to Ana.
-Jak mnie znalazłaś ?
Blondynka usiadła na drugim brzegu ławki , zauważyłem że w dłoniach trzyma swoje buty. Blondynka uśmiechnęła się lekko. Jasne pasma jej włosów lśniły pięknie w słońcu.
-Kiedy wyszedłeś , poszłam za Tobą. Uznałam , że uraziłam cię czy coś. A musisz wiedzieć , że źle znoszę antypatię. Powiedz mi jeżeli cię irytuję , odejdę od Harrego , aby nie psuć ci nerwów. - powiedziała z pełną powagą.
-Nie , nie , to nie tak. - wykrztusiłem i zacząłem nerwowo się śmieć. Dobrze , iż nie było ze mną żadnego z chłopców , bo już by wiedzieli...nigdy nie śmiałem się jak tępak przy zwykłych dziewczynach czy fankach...
Summers ściągnęła brwi.
-Więc jak ?
Opowiedziałem Annie o wszystkim , co czułem. A ona podbudowała moją psychikę i tak oto staliśmy się przyjaciółmi. Po moim policzku spłynęła łza. Tyle jej zawdzięczałem , a ona tak po prostu umierała nie dostając nic w zamian. Moje serce zacisnęło się. Anna mogła już nigdy się nie obudzić.
-Czy Ana miała jakieś marzenia ? - usłyszałem swój głos.
Faith uniosła głowę , cała jej twarz była zapuchnięta od płaczu. Wydawało mi się to piękne , że potrafi okazywać swoje uczucia - by to zrobić też trzeba mieć odwagę.
-Tak , na drzwiach do garderoby powieszoną miała listę.
Wstałem i pociągnąłem brunetkę za rękę.
-Idziemy , pokażesz mi tę listę.